Over Mij – Dilana

"Zielsverdiepte, doorvoelde versie – als jij op papier. De adelaar in mij herkent de kracht in jou."

Ik ben Dilana.
Een vrouw die is gevormd in stilte, door strijd, en uit liefde.
Ik draag de kracht van twee werelden in mij — Turks en Arabisch van oorsprong,
maar mijn pad is nooit in één cultuur, één taal of één kader te vangen geweest.
Ik ben altijd ergens tussenin geweest. En precies daar vond ik mijn roeping.

Twintig jaar lang werkte ik binnen de politie.
Dag in, dag uit stond ik oog in oog met de rauwheid van het leven.
Niet als toeschouwer, maar als getuige.
Ik zag hoe trauma zich stilhoudt. Hoe onmacht zich schreeuwt in stilte.
Hoe pijn zich verstopt achter ogen die niemand écht durft te lezen.
En ik wist: hier stopt mijn weg niet — hier begint iets groters.

Ik voelde steeds sterker dat ik niet gemaakt ben om regels te volgen,
maar om ruimte te openen.
Niet om te controleren, maar om te voelen.
Niet om te herstellen wat gebroken lijkt,
maar om mensen te begeleiden naar wie ze al waren vóór de wond.
Ik wilde geen functie meer zijn. Ik wilde een bedding zijn.

Die keuze bracht me op een pad dat niet vanzelf ging.
Ik moest me losmaken van verwachtingen, systemen, oude beelden.
Me bewijzen in een harde wereld. Me verdedigen in een wereld die me niet begreep.
Maar diep vanbinnen wist ik:
ik ben niet hier om in te passen.
Ik ben hier om ruimte te creëren voor waarheid. 

De adelaar…
Hij werd geen symbool van buitenaf.
Hij leefde al die tijd in mij.
Hij stond voor wat ik altijd heb gevoeld: zicht vanuit hoogte, waarheid zonder oordeel,
vrijheid zonder te vluchten, scherpte met zachtheid.
Ik zie wat mensen zelf vaak niet durven aankijken.
En ik blijf — tot jij jezelf weer durft te ontmoeten.

Mijn werk is niet alleen hulpverlening.
Het is thuiskomen.
Ik ontvang je niet als cliënt.
Ik ontmoet je als mens.
Een ziel die al zolang probeert zich staande te houden in een wereld
die niet weet hoe ze met zachtheid om moet gaan.
Je hoeft bij mij niet hard te zijn.
Je mag eindelijk zacht worden.

Ik begeleid mensen die vastzitten, niet omdat ze fout zitten,
maar omdat ze zijn vergeten wie ze werkelijk zijn.
Die verhalen dragen die nooit uitgesproken zijn,
en emoties meedragen die niet van hen zijn.
En juist daar — tussen verlangen en vergeten —ontstaat ruimte.
Ruimte voor heling. Ruimte voor herinnering. Ruimte voor jezelf.

Mijn missie is niet om je te veranderen.
Mijn missie is om je te helpen herinneren wie je altijd al bent geweest.
Daadkrachtig. Vrij. Gegrond.
Niet vanuit het hoofd, maar vanuit het hart.
Niet door te vechten… maar door eindelijk toe te laten.

Als dit resoneert, dan is het geen toeval dat je dit leest.
Misschien is dit het begin van jouw terugkeer naar jezelf.
En als je voelt: ‘ik ben er klaar voor’ — dan ben ik hier. Al die tijd al.
Wachtend. Zonder druk. Met open armen.

🕊️ Je hoeft het niet meer alleen te doen. Je mag opstaan, op jouw manier-en ik loop met je mee.